Het was een drukke week. Ik werd me even bewust van hoeveel ballen ik in de lucht aan het houden ben. Naast mijn ‘gewone werk’ waren er drie avonden gevuld met vergaderingen en nascholing. Vrijdag had ik vrij genomen om de hele dag workshops te geven aan collega’s.
Soms heb je zo’n week waarin alles samen komt, en dat hoort bij me, ik vind die uitdaging leuk. Je kunt de planning alleen niet altijd zo sturen dat het een beetje gelijkmatig verdeeld is. Deze week kwam mijn rol als ‘mens’ een beetje in het gedrang: gewoon even niks hoeven en kunnen opladen. In plaats van op vrijdagavond uitgeput op de bank te zakken had ik een ander plan bedacht. Na mijn laatste workshop op vrijdag stapte ik in de auto, haalde een goede vriendin (ook dokteres, ook met een pittige week achter de rug) op en reden we naar Amsterdam. We aten even wat op een terrasje en gingen naar de Melkweg, naar Jeremy Loops. Voor de geïnteresseerden: kijk even op YouTube of Spotify.
En daar in de Melkweg hing een onwijs relaxte en positieve sfeer. Het concert was uitverkocht, maar er was geen gedrang, genoeg ruimte en het meest opvallend: geen geklaag. Iedereen liet elkaar lekker zijn en overal zag ik lachende gezichten. We waren binnen no time het drukke gevoel kwijt: dit was dé manier om een intensieve week af te sluiten en te onthaasten.
Zelfs na het concert, toen 1500 mensen door de smalle uitgangen moesten, was er niks aan de hand. Er zat geen druk op en toch stonden we zo buiten. Na het concert liepen we opgewekt en opgeladen naar buiten. We bespraken hoe besmettelijke positiviteit is en hoe belangrijk ‘gewoon mens-zijn’ is, en hoe we dat wilden toepassen in ons dagelijks leven én ons werk.
En zo ben ik maandag mijn poli gestart: met een glimlach en muziek van Jeremy Loops in mijn hoofd, vastbesloten elke patiënt met een glimlach te ontvangen, een compliment te geven en niet alleen te bespreken wat we kunnen verbeteren, maar vooral ook stil te staan bij wat we al hebben bereikt. Het werkte. Het verandert de actuele situatie niet, maar wel hoe je het beleeft, en dat maakt een enorm verschil.
En in de afgelopen week, waarin de woede, wantrouwen en protest richting het integraal zorgakkoord op de voorgrond stond, ben ik regelmatig even teruggegaan naar de Melkweg: het komt goed.