Waar kom jij vandaan?

Een vraag van iemand die ik net vijf minuten kende. We stonden op het punt om een ijsbad in te gaan en we hadden het over wat we in het dagelijks leven deden en wat ons bezighield. Het is een vraag die me nu – een maand later – nog bezighoudt.

Vaak zijn we vooral bezig met waar we naar toe willen. Onze wensen, dromen en visie. Altijd onderweg, altijd bezig, gedreven. Ik ook. Af en toe sta ik stil bij waar ik vandaan kom, en dan met name op het moment dat ik geconfronteerd word met mijn verleden. Oude patronen en overtuigingen, oude pijn. Het liefst wil ik het dan zo snel mogelijk fixen, zodat ik door kan, naar waar ik naar toe wil. De laatste maanden realiseer ik me steeds vaker hoe bepalend ‘waar ik vandaan kom’ is. Het is van grote invloed op waar ik naar toe wil, en ook op de weg die ik afleg. Daarom sta ik de bewust vaker even stil. Stil bij wie ik ben, en wie ik ben geweest. Het geeft waardevolle inzichten. En het is soms enorm confronterend. 

Ik ben onwijs blij met wie ik nu ben, en wat ik nu doe. Maar de weg hiernaartoe was een rocky road. De weg die voor me ligt is dat waarschijnlijk ook. Ik heb nooit de geplaveide paden bewandeld. En als ik dat toch probeerde, verloor ik mezelf. Ik ben op mijn best op die rocky roads, met pieken en dalen, kronkels en kuilen. Het is niet standaard, soms eenzaam en voor de buitenwereld moeilijk te begrijpen. 

Mijn keuze voor de integratieve geneeskunde is daar een voorbeeld van. Dat is een heel bewuste keuze geweest waar ik geen seconde spijt van heb gehad. Carrièretechnisch en financieel gewaagd, maar het voelt als thuiskomen. Het zat al langer in mijn hoofd (en nog veel langer in mijn hart), maar ik durfde de stap niet te nemen. Het loslaten van het bekende, de controle en het geplande, en vervolgens de stap nemen buiten de gebaande paden. De brug vormen tussen regulier en complementair, de beide ‘werelden’ met elkaar verbinden. Het verbaasde echter niemand die mij al langer kent: “dit past veel beter bij je”. Mensen die mij nu leren kennen, verbazen zich juist over het werk dat ik tot nu toe gedaan heb: hoofdwerk, rationeel, in een ‘harde’ omgeving. En ook dat begrijp ik: ik heb dit pad nodig gehad om uit te zoeken wat bij mij past, en ook wat níet past. 

Waar ik vandaan kom, bepaalt dus in belangrijke mate waar ik naar toe ga. Mijn eigen positieve ervaringen met holistische zorg en de persoon die ik ben (en ben geweest) bepalen mijn toekomstige stappen. Mijn ervaring in de wetenschappelijke en ziekenhuiswereld helpt het me in het maken van die keuze. Bij elkaar vormt het een belangrijke fundering waarop ik mijn brug kan bouwen.

Het is daarom een zeer waardevolle vraag om jezelf (of een ander) te stellen: waar kom je vandaan? Hoe ben je hier terechtgekomen? 

Een moment van reflectie, van inzicht. Dit kan je helpen om bewust te kiezen: wat wil ik wel, wat wil ik niet, wat past bij mij? Enorm leerzaam ook, vooral als je bepaalde patronen wilt doorbreken of veranderingen wilt doorvoeren. Dat stilstaan voelt soms oncomfortabel, zeker als je iemand bent die gewend is door te gaan en/of veelal bezig is met de toekomst.

Ik nodig je uit om af en toe stil te staan en te reflecteren, jezelf bovenstaande vragen te stellen, en vanuit daar bewuste beslissingen te nemen die passen bij wie jij bent en waar jij naartoe wilt. Word comfortabel in het oncomfortabele, en kies het pad wat bij jou past.